Morska inspiracja

No to połowa lata za nami. Cieszmy się sierpniowym słońcem. Pani Jesień pewnie już wyruszyła w naszym kierunku. W tym roku chyba nie uda mi się spędzić wakacji nad morzem. Ba! Nie uda mi się pewnie nawet go zobaczyć. A bardzo mi tego brakuje. Kiedy moje córki były małe, niemal każde wakacje spędzałyśmy nad Bałtykiem. Dlatego pewnie lato na zawsze będzie mi się kojarzyło z piachem, szumem fal i krzykiem mew.

Po raz pierwszy pojechałam z córką nad morze w latach osiemdziesiątych. Dokładnie w 1988 roku. Ona miała wtedy półtora roku. We wsi był jeden sklep i trzeba było w sobotę o szóstej rano po chleb w kolejce stanąć. Nie było lekarza ani apteki. Ale w zamian była prawie pusta plaża. 

  

Potem urodziła się druga córka i już w komplecie jeździłyśmy przez kolejne lata w to samo miejsce. Dokładnie nie wiem ile tych wyjazdów było. W każdym razie wiele, bo ostatni zaliczyły już jako spore nastolatki. O dziwo tylko raz (na tyle lat!) miałyśmy deszczową pogodę. Co nad polskim morzem jest podobno niemożliwe.

I tylko pogoda w sumie była niezmienna. Wokół wszystko uległo przeobrażeniu. Wybudowano nowe ośrodki wypoczynkowe. Na każdej ulicy jest kilka sklepów spożywczych. Czasami otwartych nawet nocą. Jak grzyby po deszczu pojawiały się punkty gastronomiczne wszelkiego rodzaju. 

Niemal dzika plaża zaroiła się od ludzi, parawanów, dmuchanych zabawek. W powietrzu unosi się zapach starego oleju ze smażalni. Leśne ścieżki zastąpił betonowy deptak. A w lesie, na wydmach stosy śmieci pozostawione przez wczasowiczów. I nawet mewy trudno usłyszeć...

W sumie szkoda mi tego, co było. Gdybym nie miała porównani pewnie uznałabym, że jest OK. Ale jak porównać małą i pustą rybacka wioskę z zatłoczoną miejscowością wypoczynkową. Nijak! Cieszę się, że dane nam było spędzenie kilku wakacyjnych miesięcy w tym grajdołku, zanim nadeszły zmiany.

Szum morza może za rok! Może z wnukiem. A teraz mam wakacyjną dekorację jako namiastkę. Wystarczyło zdjęcie starej latarni morskiej włożyć w ramkę. Ozdobić dwa białe ceramiczne dzbanki motywem gwiazdki, przy pomocy pisaka do porcelany oczywiście. Trzeci omotać ozdobną taśmą. W sumie to nawet nie wiem dlaczego te dzbanuszki kojarzą mi się z latarnią morską?! Całości dopełniły dwie rozgwiazdy przytargane, z któregoś wyjazdu. Trochę się wybrudziły przez lata więc je pomalowałam na biało.