Prawo przyciągania

Prawo przyciągania w podwójnym wydaniu. Rzecz dotyczy bowiem magnesów. Czyli z jednej strony prawdziwe, widoczne gołym okiem przyciąganie fizyczne. Z drugiej zaś przyciąganie, którego fizycznie zdefiniować się nie da. Czyli kwestia gustu i powodów dla, których jedne przedmioty nam się podobają, inne zaś nie. 

W tym przypadku zadziałały aż dwa czynniki przyciągania. Po pierwsze od dawna chciałam mieć szklane magnesy. Przeszukałam niemal cały internet w poszukiwaniu takich dużych kabaszonów, a właściwie szklanych półkul. Niestety wszystkie, które udało mi się namierzyć były zbyt małe. Jeśli ktoś jednak wie, gdzie można kupić takie duże, bardzo proszę o namiary. 

Samodzielne ich wykonanie, na wskutek działania czynników zewnętrznych, okazało się niemożliwe. Próbowałam z małymi kabaszonami, ale nie było to jednak to, o co mi chodziło. Po drugie - od pewnego czasu jestem uzależniona od motywu zegarowej tarczy. Już wcześniej o tym pisałam i nawet wykonałam trzy własnoręcznie, celem sprawdzenia efektu końcowego tego pomysłu. Wyniki moich wysiłków można obejrzeć tutaj.

Nic więc dziwnego, że do tych zapałam uczuciem od pierwszego spojrzenia. W cudowny sposób łączą oba moje pragnienia w jeden estetyczny efekt. Zwyczajnie mówiąc cholernie mi się podobają. Są duże tak, jak chciałam, są ciężkie i na dodatek zegarowe. 

I bardzo ładnie komponują się z wydrukami starych dokumentów. Okazało się, że są do nich dopasowane również przyciski do papieru. Dodatek może mało przydatny w dobie komputerów, ale na pewno dekoracyjny. Były trzy różne, niestety z czystej oszczędności zakupiłam tylko jeden.

Mam ciągle nadzieję, że jeśli najdzie mnie kolejny raz ochota żeby wydać pieniądze na nieprzydatne rzeczy to dwa pozostałe będą jeszcze osiągalne. Oby! Mam już stylowe magnesy i przycisk do papieru brakuje mi więc tylko jednej rzeczy. Biurka, do których te przedmioty będą pasowały. Szukam, poluję i łudzę się, że kiedyś to moje znajdę.