Za plecami

Czas na pokazanie tego, co podczas robienia zdjęć do wcześniejszego posta miałam za plecami. Czyli tak zwaną przeze mnie witrynkę. Już ją pokazywałam po przemalowaniu więc wiecie jak ten mebel wygląda. Chcę jednak zachować ciągłość w prezentowaniu wszystkich czterech kątów tej strefy więc tego kawałka saloniku też pominąć nie mogłam.

Tutaj poza przemalowaniem mebla pojawiły się tylko elementy dekoracyjne. Jak widać w bieli mebel nie jest już elementem dominującym, dzięki czemu widoczne stały się naczynia i dekoracje. Przy okazji odsyłam wszystkich zainteresowanych szczegółami dotyczącymi malowania do starszego posta TUTAJ. W razie pojawienia się pytań, na które tam nie odpowiedziałam, proszę o kontakt na maila. Tak to wyglądało przed przemalowaniem i dekorowaniem.

Wracając do wnętrza to widać, że w tej części pojawiło się sporo zdjęć mojego pierworodnego wnuka. Uważam, że zdjęcia dziecka w tym wieku to sama słodycz i chciałam mieć go "na oku". Chociaż muszę przyznać, że przez kilka pierwszych dni wywoływały u mnie raczej wzruszenie. Teraz wreszcie spełniają swoją rolę i przywołują uśmiech.

Zdecydowanie wolę mieć w ramach coś rodzinnego. Nawet  najpiękniejsza fotografia artystyczna nie łączy się ze wspomnieniami lub uczuciami. Żałuję bardzo, że w przeszklonej części tego mebla tak niewiele się mieści, bo mam coraz większy zbiór naczyń. Pewnie szybko zrobi się za ciasno! W głębi widać część przedpokoju. Stąd szafki na buty. Starałam się je jak najbardziej udomowić żeby współgrały z umeblowaniem saloniku. Ustawiłam więc dekoracyjne bibeloty i zawiesiłam zdjęcia.

Prosta forma serii Hemnes najbardziej pasuje do reszty starego umeblowania. Przed wyburzeniem kawałka ściany przedpokój w tej części był jak kicha. Długi i bardzo wąski. Pozbawiony światła dziennego. Robił wrażenie podziemnego, ciemnego przejścia dla pieszych. Teraz niestety przy otwarciu drzwi wejściowych widać wszystko aż po kuchnię. No ale coś za coś. Ja zdecydowanie wolę tę opcję. Poza tym zmusza mnie to do dbania o porządek.

Pewnie gdybym ten remont robiła w tej chwili zniknęłaby cała ściana oddzielająca pokój od przedpokoju. Czasami się nawet nad tym zastanawiam, ale już chyba nie chcę przechodzić przez taki bajzel. Te grubsze remonty działają na mnie bardzo stresująco. A najbardziej nie lubię pętających się po domu, obcych niby fachowców. Bo na takich niestety ostatnio trafialiśmy. 

Wydaje mi się, że pasiaki leżące na podłodze w przedpokoju do tego szarego dywanu pasują bardziej. Trochę się już niestety zdeptały, ale nadal doskonale spełniają swoją rolę. Deska podłogowa jest zdecydowanie milsza i cichsza niż panele. A ja uwielbiam chodzić boso. Niestety jest również bardziej podatna na uszkodzenia. Dlatego tam, gdzie zdarza nam się wchodzić w butach mata bambusowa przejmuje wszystko na siebie. 

Chyba ich nie zastąpię chodnikiem tylko pomaluję sobie nowe. Są zdecydowanie trwalsze, nie ślizgają się no i z czyszczeniem nie ma problemu. Wystarczy wytrzeć na mokro szmatką i po kłopocie. Z odkurzaczem też biegać nie trzeba, bo od biedy można pozamiatać. Wymieniłam tylko tę kuchenną malowaną w gwiazdy na pasiaste dywaniki z Ikea. No to drugi kąt mamy zaliczony. Do zobaczenia w trzecim.

Zapraszam do mojego sklepu online - KOKON HOME. Wiele z dodatków widocznych na zdjęciach można tam właśnie kupić.