Znalazłam

Nie tak dawno pisałam, że zrobiłam pewien zakup dla siebie, i że pochwalę się przy okazji. Już nie jeden raz się przekonałam, że zazwyczaj jak się czegoś szuka, to trudno to znaleźć. Dlatego mam swoją listę rzeczy "chcianych", ale nie muszę mieć niczego natychmiast. Spokojnie czekam, aż to coś wpadnie mi samo w oko, albo w ręce.

Tak właśnie było z koszykami, które chodziły mi już od jakiegoś czasu po głowie. Miały mieć odpowiedni kształt, wymiary i kolor. To ostatnie oczekiwanie wynika z mojego "lwiego" lenistwa. Jestem zodiakalnym lwem i na ich podobieństwo zaczynam działać tylko, wtedy kiedy naprawdę muszę.

Wiem, że mogę wile sama, ale skoro można mieć gotowe to zawsze lepiej. Przez długi okres czasu nie mogłam trafić na te moje. Przypadkiem je znalazłam sprawdzając nowości w Scandi Concept. Wcale ich w tym momencie oczywiście nie szukałam.

Jedyny wymóg, którego nie spełniały to kolor. W oryginale są również śliczne i takie połyskliwe. Niestety ten kolor nijak nie pasował do całej mojej reszty. Kłócił się z kolorem podłogi, którego nie zmienię zbyt szybko.

Musiałam więc pokonać lwie lenistwo i pomachać trochę pędzlem. Skoro już i tak zabrałam się za malowanie mebli, to przy jednym bałaganie zmieniłam kolor koszy. Tym bardziej, że w tym przypadku nie musiałam przejmować się moim dążącym do perfekcjonizmu mózgiem.

Z założenia efekt malowania miał być niedoskonały. Teraz są białe i pasują. Chociaż po głowie chodzi mi jeszcze przetarcie ich bardzo rozwodnioną szarą warstwą. Pomyślę i może jak się uporam z innymi sprawami to przetestuję tę szarość.

Zresztą białe i tak pewnie po jakimś czasie będą wymagały odświeżenia. Można będzie je odmienić trochę. Doskonale się wpasowały w pusty, w tej chwili, kawałek pokoju. Mam zamiar dokonać tu drobnego przemeblowania więc nie wiem, gdzie ostatecznie będzie ich miejsce. 

Najpierw muszę skończyć z przemalowywaniem, a potem spokojnie z resztą zmian, które sobie zaplanowałam. Nie będę niczego robić na łapu capu. Tym bardziej, że za kilkanaście dni przyjedzie Filipek, a przy nim realizacja planów nie będzie w pełni możliwa. Muszą więc zostać trochę przesunięte w czasie.  

Kosze są naprawdę pojemne i udało mi się w nich sporo pochować. Głównie rzeczy, które nie są na co dzień potrzebne pod ręką. Trafił do nich cały zbiór tradycyjnych fotografii. W tej chwili większość przechowywana jest na płytach lub dysku zewnętrznym. 

Od kilku lat zabieram się za zeskanowanie tych tradycyjnych i zrobienie elektronicznej kopii, na wszelki wypadek. Niestety, jak to często bywa, ciągle brakuje mi na to czasu. Trzeba będzie się mimo wszystko zmobilizować, bo przy porządkowaniu zauważyłam, że niektóre zaczynają niepokojąco blednąć.