Krzątam się

Krzątam się, to znaczy usiłuję coś zrobić poza malowaniem. Od wdychania oparów farby jestem już lekko otumaniona. Od biegania w chłodzie, bo otwarte okno, lekko umarznięta. Miałam ambitny plan zamalowania niemal wszystkiego, ale w zasadzie mam chwilowo dość. 

Kolejne warstwy schną, a ja coś tam usiłuję poprzestawiać i zmienić. Potem biorę szlifierkę i pylę wokół, żeby wyrównać przed położeniem następnej. Maluję i znowu chwila na inne zajęcie. Momentami myślę, że jednak lepiej było pojechać i kupić nowe. Chyba na meble w pokoju zabraknie mi odwagi.

Żeby nie zdziczeć od tego machania wałkiem i szlifowania zabrałam się za dodatki w przedpokoju. Trochę pochowałam, trochę pozmieniałam, trochę dostawiłam. Zrobiło się jaśniej bo postawiłam głównie na biel i srebro. Z kilkoma czarnymi elementami.

Zajmowałam się też otwieraniem drzwi  Panom kurierom. Jedni zabierali paczki z zakupami z Kokon Home, inni przynosili zakupy mojej córki i moje. Swoje pokażę przy odpowiedniej okazji. Bo kupiłam coś, co od dawna chciałam mieć, ale też muszę przemalować. Cholerka! I wymienić ten kawałek podłogi pod drzwiami.

Drzwi wejściowe przemalowałam już dawno, pewnie pamiętacie. Na kolor identyczny jak ściana i to był dobry pomysł. Machanie wałkiem zajmuje ręce ale uwalnia mózg więc sobie planuję kolejne zmiany. Pytanie tylko, kiedy ja dam radę je zrealizować? Zawsze mi się wydaje, że wszystko pójdzie o wiele szybciej. Niestety ostatecznie zajmuje mi to znacznie więcej czasu.Coraz więcej! Chyba siły już nie te. 

Zdecydowanie wolę moment, kiedy już wszystko jest zrobione i cały ambaras polega jedynie na ustawianiu dekoracji. Ale żeby te dekoracje sobie podziwiać to najpierw trzeba się nieźle napracować. Jest oczywiście drugie, szybsze i lżejsze, ale bardziej kosztowne wyjście. 

Pomyślałam jednak, że skoro tak podoba mi się ten skandynawski styl to trzeba się również dostosować odrobinę do protestanckich cnót głównych:  słynnej już pracowitości i oszczędności. No to sobie pracowicie maluję, oszczędzam bo nie kupuję nowych i nie wyrzucam tego, co się jeszcze nadaje. Na dodatek mam wrażenie, że te moje stare meble są jakościowo lepsze zdecydowanie od tych nowych, które mogłabym kupić. Ale ogólnie rzecz biorąc odwaga na malowanie reszty mnie opuściła.