Mój kolor na lato

Mój kolor na lato. Ten nie dotyczy wnętrza, bo tutaj zdecydowanie stawiam na biel i szarość. O czym będzie się można oczywiście naocznie przekonać. Dziś o kolorach w mojej szafie. I to kolorach na lato. Już? A co? Prędzej czy później i tak trzeba będzie. Zachciało mi się czegoś w stylu marine, czyli biel, czerwień i niebieski.

Skąd taka ochota? Narodziła się podczas przeglądania inspirującego  i energetycznie barwnego bloga Izy - Cloroesdemialma. Pewnie doskonale znacie, jeśli nie to zapraszam, bo to cudne miejsce. Z białymi ubraniami nie ma problemu, bo takie już mam. Nowość dotyczy czerwieni i granatu. Czerwień w moim przypadku to całkowity odlot więc chyba poprzestanę na dodatkach w tym kolorze. No chyba żeby... Ale póki co na mój czerwony ciuch jeszcze nie trafiłam.

 

Potrzebę granatowej odmiany zaspokoił KappAhl i ich nowa kolekcja. Marynarskie detale, paski i niebieskości w wielu odcieniach. Lubię styl Hampton Republic 27. Dzięki 25% zniżce moja letnia szafa wzbogaciła się o dżinsowa spódnicę, koszulkę i bluzę w paski oraz granatowy sweterek. Dobrze tak czasem coś kupić z wyprzedzeniem. Potem jest jak znalazł.

Upatrzyłam tam sobie jeszcze jedną rzecz, ale muszę poczekać na nową dostawę. Najczęściej kupuję u nich spodnie dżinsowe. Z dwóch powodów: są rozciągliwe dzięki czemu nie deformują się podczas noszenia. Tradycyjne po dwóch dniach są o rozmiar większe i robią się obwisłe na pupie.

Te z KappAhla mają dodatkowo wysoki stan. Ja wiem, wiem! Dla młodzieży to babciny fason, ale jak ten retro fason dobrze robi na figurę. Nie ma oponek nad paskiem i brzuszek się nie wylewa górą. Powiedzmy sobie szczerze, że tylko mała grupa kobiet ma figurę idealną i może sobie pozwolić na biodrówki bez utraty dobrego wizerunku.

Ja pracuję w szkole i szczerze mówiąc najbardziej znienawidzony przeze mnie widok to na w pół gołe pośladki przy próbie schylenia się, czy przysiadu w takich spodniach. Może tylko ja tego nie lubię?  Może lubią to tylko czternastoletni chłopcy? Ja nim nie jestem i dzięki bujnej wyobraźni zaczynam od razu czuć zapachy, których chyba nie ma. Głupie ale prawdziwe.