Zdobycz z pchlego targu

W okresie zimowym nie wybieram się na pchle targi ponieważ jako istota ciepłolubna nie lubię marznąć. Ma to swoje dobre strony, bo trochę mniej kasy pójdzie na rzeczy bez których mogę się obejść.W tym roku pierwszy targ staroci zaliczyłam dopiero w czerwcu. 

Na początku miesiąca, w co dziś trudno uwierzyć, lało bez przerwy. W związku z tym już po godzinie handlujący zwijali swój dobytek żeby nie zmókł. Nie było więc szans na wyszukanie czegoś naprawdę fajnego.Ale udało mi się nie wrócić z pustymi rękoma.

O dziwo trafiłam na coś, czego kiedyś bardzo szukałam. A wiadomo, że jak nam na czymś zależy to akurat tego nie ma. Znalazłam dopiero wtedy, kiedy w sumie zapomniałam, że chciałam to kupić. I na dodatek w pchlej cenie. Stały sobie w ilości sztuk kilkunastu, brudne jak diabli i mokły na deszczu. 

Apteczne porcelanowe pojemniki, które chciałam do łazienki. Strach było je do ręki brać. Widać było, że naprawdę niedawno ktoś wydobył je z czeluści jakieś piwnicy, w której przeleżały szmat czasu. Były w bardzo różnych rozmiarach i w różnym stanie zachowania. Wybrałam dwa takie, na których napis jest bardzo wyraźny

Nie wiem czy kobitka, która je sprzedawała nie chciała dłużej stać na deszczy. Czy zadecydował brud, którym były oblepione. Coś jednak spowodowało, że cena nawet jak na pchli targ była raczej minimalna. Za oba zapłaciłam dwadzieścia złotych.

I oczywiście już w samochodzie żałowałam, że nie kupiłam ich więcej. No trudno. Za to mogę siebie pochwalić za umiar w znoszeniu do domu różnorodnych przedmiotów. Po wyszorowaniu pełniły przez krótki okres czasu funkcję wazoników i doskonale się w tej roli prezentowały. No i takim sposobem mam dwa w jednym, a właściwie w dwóch. Pojemniki na waciki i wazoniki. Zamiennie oczywiście ...