Nowe wcielenie

Wybrałam się dziś na spacer z psem i przyniosłam w kieszeni dwa gładkie kasztany. Bardzo je lubię. Mimo, że wywołują we mnie smutek. A nawet dwa smuteczki. Jeden wynika z faktu odejścia lata. Nie ma co się oszukiwać. Jesień idzie! Drugi z racji wspomnień. Czasów, kiedy z moimi córkami łaziłyśmy niespiesznie po parku wypychając co się da kasztanowymi zapasami. Dorastanie to normalna kolej rzeczy ale czasem tak żal tego, co minęło. No dobrze, nie o tym przecież chciałam.

Miało być o przerabianiu zdobyczy za grosze. Czyli ceramicznych cosiów i starej tacy. Przedmiotów, które nie prezentowały się specjalnie interesująco.

Zapytano mnie nawet przezornie, czy jestem pewna, że chcę je nabyć drogą kupna.  Ku zdziwieniu innych chciałam. Potem w ruch poszła farba. Cosie maja udawać szyszki. Może kiedyś dorobię się takiego prawdziwego ozdobnego karczocha to będą mu towarzyszyć. 

Wystarczyło pomazać najpierw czarną, potem biała farbą i zrobić przecierki. Taca została potraktowana  dokładnie w taki sam sposób.

W tym przypadku przecierki mi nie wystarczyły. Dodałam jeszcze odbitą grafikę znalezioną dawno temu na graphicsfairy. Grafika nie wyszła tak wyraźnie, jakbym chciała ponieważ dno tacy nie jest gładkie. Ma przestrzenny wzór, co trochę utrudniło zadanie. Dla zabezpieczenia grafiki całość została spryskana warstwą lakieru bezbarwnego.

No i taki właśnie jest efekt końcowy moich działań. Myślę, że mimo małej urody tych przedmiotów udało mi się zrobić z nich coś , co mimo wszystko jest pewnego rodzaju ozdobą. Taca zresztą doskonale pasuje do konsolki w przedpokoju. Tutaj stoi ale może również zdobić blat i służyć jako miejsce do odkładania kluczy. 

No i smuteczki nie miały szans żeby rozwinąć się w prawdziwe smutasy. Pozdrawiam serdecznie i życzę Wam wszystkim, sobie oczywiście również,  pogodnej jesieni.