Ku pokrzepieniu

Dziś będzie nadmiar fotografii i niespójny tekst. A wszystko ku pokrzepieniu mojego serca i dodania mi odwagi. Zaplanowałam wiosenną metamorfozę mojej sypialni i czas do niej przystąpić. Jak wiecie to nie jest moje pierwsze przedsięwzięcie tego rodzaju. 

Były już: łazienka, przedpokój, salonik i kuchnia. Wszystkie w miarę udane. Nie są to wnętrza moich marzeń ale efekt zmian mnie zadowala. Żeby były z moich marzeń to musiałabym mieć wielki dom :) A mam co mam i nie kapryszę, bo to niczego nie zmieni :)

Nie jest idealnie ale jest na sto procent lepiej, jaśniej i przejrzyściej niż było. Nie znaczy to jednak, że do kolejnej zmiany podchodzę pewna siebie i bez obaw. Dlatego dzisiaj garść fotografii z przemalowanej, starej kuchni, której ta metamorfoza zrobiła dobrze.

Chcę w ten sposób przekonać samą siebie, że nie narozrabiam, że warto! Kuchnia ostatecznie i tak pójdzie za jakiś czas do wymiany ale jeszcze przez kilkanaście miesięcy musi mi posłużyć więc musiała się jakoś wpasować w moją wizję. 

Pełną relację ze zmian w kuchni i saloniku pokazywałam zaraz po ich przeprowadzeniu. Kto chce sobie przypomnieć niech zajrzy TUTAJ. W tym i kilku kolejnych postach pokazałam wszystko, co udało mi się zrobić. 

Kiedy do tych zmian przystępowałam obawiałam się najbardziej krytyki ze strony męża. Bałam się, że mu się efekt nie spodoba i będę musiała z kartą kredytową w garści gnać do sklepu po nowe meble. A tego naprawdę nie chciałam. Moim zamiarem było pełne wykorzystanie tego, co już mamy.

Twierdzi do dziś, że jest fajnie. Chociaż nie wiem czy rzeczywiście tak uważa, czy tylko nie chce robić mi przykrości. Gdyby nawet tak było to o pozytywnym efekcie moich działań może świadczyć ilość odsłon postów, w których je prezentowałam. W sumie było ich 8244!

Sporo prawda? Nie spodziewałam się tylu! Pojawiła się pod nimi również spora ilość komentarzy. Zdecydowanie pozytywnych. Może z szacunku do ogromnego wkładu pracy nikt nie miał odwagi zostawić negatywa? Powinnam więc czuć się bardzo pewnie przystępując do zmian w sypialni. 

Niestety tak nie jest. Nie wszystko jeszcze mam  przemyślane i ustalone w szczegółach. Wydaje mi się, że efekt końcowy będzie fajny. Ale tak naprawdę okaże się to dopiero po zrobieniu wszystkiego, co w tym etapie przewidziałam. Postanowiłam zacząć od najtrudniejszego elementu.

Jak to ruszę to już raczej nie będę miała wyjścia. Chyba, że się  okaże, że nie jest tak, jak sądziłam i się zniechęcę do reszty. Nie boję się pracy. Boję się rozczarowania. No ale tego nie sposób w życiu uniknąć więc i na taką ewentualność jestem przygotowana. 

Nie trudno się domyślić, że stawiam również w sypialni na biel, szarość i czerń.  Relacje z przebiegu prac ze szczegółami będą na bieżąco na blogu. Muszę tylko pamiętać żeby zrobić fotki obecnego stanu z każdego punktu patrzenia. Łatwiej potem zaprezentować efekt przed i po.

Przy kuchni i saloniku tak ochoczo zabrałam się do roboty, że o tym zapomniałam i potem musiałam się posiłkować starymi fotkami z archiwum bloga.  Mam nadzieję, że mi wybaczycie ten fotograficzny i słowny chaos czyli stan całkowitego bezładu. Taki teraz mam w głowie więc i tutaj się przeniósł.