Mam i ja...

Mam i ja... A co takiego? Cudne szklane pudełka autorstwa Agnieszki z Agnethahome. Od dawna z zachwytem oglądałam jej prace w waszych domach. Głównie te duże lampiony. Czekałam jednak z zakupem na coś, co spodoba mi się dosłownie od pierwszego spojrzenia. No i doczekałam się! Postarzone, szklane pudełka w czerni to coś, co musiało się znaleźć w moim domu.

Wybrałam spośród trzech dwa, bo stwierdziłam, że przy tak sporych wymiarach tyle mi wystarczy. To nie znaczy wcale, że nie dokupię jeszcze jednego, czy dwóch. Pewnie tak, tylko do innego pomieszczenia. Te służą obecnie do eksponowania ozdobnych kul i darów natury, które znajduję podczas spacerów z psem.

A przy okazji chciałam nawiązać do ostatniego postu Agnieszki, w którym zamieściła pięć prostych zasad szczęścia. Zgadzam się ze wszystkimi, ale nie potrafię sobie poradzić z drugim. "Uwolnij swój umysł od trosk." Ale jak...?

W jakiejś książce wyczytałam, że jak urodzisz pierwsze dziecko strach staje się stałym elementem twojego życia. Moim zdaniem strach wynikający z nieustannej troski. Starch, który wiernie towarzyszy ci do ostatniego tchnienia. I w tym miejscu muszę nawiązać do starego porzekadła. "Małe dzieci - mały kłopot, duże dzieci - duży kłopot." Na własnej skórze doświadczam jego prawdziwości.

Mam dwie, już dorosłe córki. Prawie samodzielne więc powinno być spokojniej. Ale nie jest. Martwię się o to w jaki sposób sobie radzą z problemami codziennego, szarego i trudnego życia. O to czy poradzą sobie finansowo i czy ich związki będą udane. No i o wiele innych spraw również. 

Mało tego! Z dwóch córek zrobiły mi się nagle cztery osoby, bo każda z nich ma swojego mężczyznę. No i teraz martwię się również o nich, bo jak im coś się powygina w życiu to i moim dziewczynom przecież też. Życzę im więc jak najlepiej. No i mam kolejne źródło trosk.

Ale na czterech się oczywiście nie skończy. Jest już i piąty, ten najbardziej bezbronny. Mój malutki Filipek, którego jako babcia kocham bezwarunkowo. No i oczywiście martwię się już niemal o wszytko, co życie może mu przynieść.

W ten oto sposób powodów do trosk przybywa zamiast ubywać. Czasami mam wrażenie, że mi mózg eksploduje i jedynym sposobem na złapanie oddechu byłaby chyba tylko farmakologiczna śpiączka, albo lobotomia. Uwolnij się od trosk... Łatwo powiedzieć, ale czy da się wykonać?

To stare powiedzenie, które niestety ma się jakoś realnie do rzeczywistości.

To stare powiedzenie, które niestety ma się jakoś realnie do rzeczywistości.