Wymiana gałek

Dziś o wymianie gałek meblowych. No właśnie, ostatnio tych gałek zakupiłam kilka i do tej pory czekały grzecznie w pudełku na zamontowanie. Moje kochane maleństwo, czyli Filipek wrócił z rodzicami do siebie więc nadeszła pora na prace w pokoju, który dotychczas zajmował. Jednym z zadań była właśnie wymiana gałek w komodach i witrynie. Okazało sie jednak, że to nie taka szybka wymiana, jak sądziłam. 

Z komodami obyło się bez dodatkowych zabiegów. Wykręciłam stare, zamontowałam nowe. Te ostatnie dostały gałki, które pokazywałam TUTAJ. Jedyną ich wadą, w porównaniu z oryginalnymi, jest długa śruba wystająca z drugiej strony. Do witryny zakupiłam zupełnie inne. Dużo większe i ciężkie, białe gałki Lene Bjerre. No i tutaj dopiero się zaczęło.

Okazało się, że jedna z półek w tej witrynie jest zamontowana na stałe dokładnie na wysokości uchwytów. Śruby nowych gałek okazały się dużo za długie i drzwi nie chciały się zamknąć, bo blokowały się właśnie o tę półkę. Trzeba było je więc starannie upiłować we właściwym miejscu. Gdyby śruba obcięła mi się za krótko drzwi wpadałyby za bardzo do środka witryny. No to własnoręcznie i dość precyzyjnie, jak na mnie oczywiście, upiłowałam kawałek śruby mocującej u każdej z gałek. Nie mogłam ich zastąpić innymi bo nie miałam w domu takich z ładnym łebkiem.

W związku z tym zajęło mi to więcej czasu niż przypuszczałam, ale zmusiło również do zastanowienia się, po co to w ogóle robię... Po co zajmuję się takimi duperelkami, jak uchwyty meblowe? No właśnie! Wydawać by się mogło, że głównie po to, żeby było ładniej. Z tego powodu oczywiście również, ale nie jest to siła napędowa moich działań. Otóż w moim życiu zaszły, na przestrzeni ostatnich siedmiu lat, ogromne zmiany. 

Najpierw rozwód, potem nowy związek. Wyjazd za granicę starszej córki. Teoretycznie na chwilę i trwa już sześć lat. Obawa i lęk o nią. Potem narodziny Filipka, który jest z nią tak daleko, że nie mam szans być blisko wtedy, kiedy tego chcę. Pomiędzy tym było jeszcze, dość bolesne i dla niej i dla mnie, poszukiwanie swojej drogi przez młodszą córkę. Teraz jej decyzja o wyjściu za mąż i wyprowadzce z domu. Niby naturalna kolej rzeczy: dorastanie, usamodzielnianie się, rodzenie dzieci. Jestem z tym wszystkim pogodzona, ale i tak muszę mieć swój sposób na odreagowanie, i uspokojenie emocji. I z tego właśnie wynikają moje wnętrzarskie działania. Te duperelki, przemeblowania, przemalowania to mój sposób na radzenie sobie ze zmianami. Taka "duperelkowa terapia" żeby nie zwariować. Muszę przyznać, że w moim przypadku dość skuteczna!