Nie może być monochromatycznie

Po tych ponurych, zimowych dniach czekam na słońce i kolor. We środę była naprawdę świetna pogoda. Zapachniało wiosną. Słońce świeciło wytrwale przez wiele godzin i napawało optymizmem. No może nie tak do końca, bo jak w tym słonecznym blasku zobaczyłam stan szyb okiennych to mnie zmroziło. Trzeba zakasać rękawy i wyszorować te okna. Łaziłam tak przez chwilę po mieszkaniu i zaczęłam zauważać kolory. Nie mam ich wiele wokół być może dlatego te, które są w pogodny dzień stają się bardziej widoczne. Szczególnie intensywnie widoczne były plamy czerwieni. 

W kuchni taca z firmowym logo coca-coli. Kupiłam ją TK Maxx. Mimo, że czerwony to nie jest mój ulubiony kolor, kupiłam bo tak jakoś mi się zachciało. Poza tym kojarzyła się ze świętami. Tymi, co to już dawno za nami, ale wiosenne zmiany w mieszkaniu jeszcze przede mną. 

W pokoju córki światło ślicznie przechodziło przez opakowania perfum. Zapach nie zachwyca, ale butelka w formie czerwonego jabłuszka jest sympatyczna. Prezent obejmował dwa opakowania. Mamy więc dwa rajskie jabłuszka. Zaproponowałam żeby ich jeszcze nie wyrzucała. W słoneczne dni sączy się przez nie takie nastrojowe światło.

Dziękuję za cenne sugestie i opinie pod ostatnim postem. Chyba napisu w tym przypadku nie będzie. 

Lubię te stare napisy, kolekcjonuję, częścią  z nich dzielę się na Malowanym, a nie bardzo mam gdzie je zastosować. A to pech! Trzeba wysilić mózgownicę i wyobraźnię. A propos pecha ... Znaleziona w sieci historyjka z morałem.

"Był raz starzec, który miał syna jedynaka i konia. Pewnego dnia koń wyrwał się z zagrody i uciekł na wzgórza.
- Uciekł ci koń? A to pech! – mówili sąsiedzi.
- Czemu tak mówicie? – pytał stary. – Skąd wiecie, że to pech?
I rzeczywiście, następnej nocy koń wrócił do zagrody, gdzie go zawsze karmiono i pojono, prowadząc ze sobą tuzin dzikich koni. Syn gospodarza zobaczył je, wymknął się bocznym wyjściem i zamknął bramę. Nagle mieli teraz trzynaście koni zamiast żadnego. Sąsiedzi usłyszeli dobrą wieść i pobiegli do gospodarza.
- Trzynaście koni! Ale ty masz szczęście! On zaś odparł:
- Skąd wiecie, czy to szczęście?
Parę dni potem jego syn próbował ujeżdżać jednego z dzikich koni; został zrzucony i złamał nogę. Sąsiedzi znów przyszli wygłosić kolejny pochopny sąd:
- Twój syn złamał nogę. To ci pech! Mądry gospodarz znów odrzekł:
- Skąd wiecie, czy to pech?
I rzeczywiście, niedługo potem w okolicy pojawił się dowódca wojskowy i zorganizowano pobór. Wszyscy sprawni młodzieńcy zostali wzięci do armii i wysłani na wojnę, z której nigdy nie wrócili. Zaś syn gospodarza ocalał, bo miał złamaną nogę." 

                                                                                                                    (http://www.pozaschematy.pl)

Dziś (niedziela-4 marca) postanowiłam, że przypowiastka będzie miała wyjątkowy charakter. Ze specjalną dedykacją dla Magdy z Tworzymy Inaczej