Amsterdam - Krzywe może być piękne

Miałam o stylu loftowym napisać. Naszły mnie jednak wspomnienia. A wszystkiemu winna pogoda. U mnie pojawiła się niespodziewanie jesień, leje, wieje, zimno! A ja naiwnie spodziewałam się lata. Patrzę na te lekko ubrane maturzystki i szkoda mi, że marzną. W takim okresie pogoda powinna być ładniejsza i bardziej sprzyjająca. Chociażby dla poprawy nastroju.  Ale na to wpływu nie mamy.

A wspomnienia dotyczą mojej matury, a właściwie pochodu pierwszomajowego, który się przed nią odbył. Bo rok szkolny dla maturzystów kończył się wtedy w czerwcu. Było to w zamierzchłej przeszłości, czasach komuny, kiedy takie imprezy wyglądały inaczej niż teraz. Czasy, w których tak zwani przodownicy nauki i prac społecznych dumnie maszerowali przed zgromadzonymi na trybunie ludźmi władzy.

Może teraz wstyd się przyznać, że i ja należałam do grupy tych przodowników. Dziś powiedziano by, że mam świadectwo z paskiem. I tak właśnie było. Kazano nam się ubrać na biało-granatowo. W tamtych czasach nazywano to strojem galowym. Przepasano jak miss czerwoną szarfą z haftowanym napisem i złotymi frędzlami na końcach. I w takiej postaci kazano nam przemaszerować całą trasę tego pochodu, a przed trybunami dumnie prężyć pierś.

Nie byłoby w tym może nic dziwnego, gdyby nie fakt, że sypało śniegiem. Tak! Pierwszego maja spadały z nieba wielkie, mokre i zimne płatki śniegu. Przyklejały się do twarzy i ubrania. Dobrze, że wtedy uczennice nie mogły mieć makijażu, bo pewnie spłynąłby nam na kostki. Za to przemoczone, białe bluzki przykleiły nam się do ciała. Skutkiem tego zamiast dumnych przodowniczek przed trybuną pojawiły się skurczone, zmarznięte i przemoczone miss mokrego... stroju galowego.

Jak widać wiele się od tego czasu zmieniło, ale pogoda nadal bywa kapryśna i w najmniej odpowiednim momencie potrafi powiać chłodem. Z perspektywy lat nie ma to jednak najmniejszego znaczenia. Mimo dziwnych czasów i paskudnej pogody moje wspomnienia z tego okresu są pozytywne. Wszystkie minione pochody pierwszomajowe i tak kojarzą mi się do dziś ze słodkim zapachem waty cukrowej i pieczonych krupnioków (czyli kaszanki). Mam nadzieję, że tegoroczne, marznące maturzystki również będą ten swój wyjątkowy czas wspominać tak ciepło. A z planów loftowych została tylko dekoracja, która z tym stylem mi się kojarzy. Może tylko mnie?