Styczniowe powroty

Styczniowe powroty do normalności nabrały tempa. Trzeba było przygotować mieszkanie do remontu i świąteczny nastrój szybko diabli wzięli. Wszędzie folia i karton. Z konieczności bożonarodzeniowe i noworoczne dekoracje poznikały. Część powędrowała do pudła na przechowanie, część odzyskała swoje stare funkcje i wróciła na miejsce.

Do ramek znów powkładałam zdjęcia mojej młodszej córki, bo na co dzień są elementem jej pokoju. Lampioniki jeszcze postoją na widoku, tym razem w towarzystwie laleczek Kokeshi. Nie mogłam się im oprzeć na listopadowej wyprzedaży w Home&You. Do tego stopnia, że kupiłam aż trzy. Chociaż raz trzymałam się zasady trójek, którą zalecają dekoratorzy.

Ale to tylko pozorny powrót do normalności ponieważ w tle trwa demolka łazienki.Od trzech dni po mieszkaniu kręci mi się spora liczba tak zwanych fachowców. Matko i córko! To jest chyba jedyna niezmienna sprawa na tym padole. Od lat te same numery i sposób bycia. Ja nie wiem jakim cudem! I nie rozumiem dlaczego mnie to nadal dziwi?!

Dwa dni młotem pneumatycznym zrywali stare płytki. Dziś skuwali stary tynk. Nie mam wody, nie mam wanny, nie mam umywalki. Dobrze, że chociaż wieczorami i  na noc, muszla klozetowa wraca prowizorycznie na miejsce. Obiecałam sobie, że już nigdy w życiu nie zdecyduję się na  zmiany wymagające takich ekip. Na szczęście swoje lata już mam to może uda mi się słowa dotrzymać. Zdjęć z placu boju pokazywać nie będę, chociaż dość skwapliwie dokumentuję ten proces, tak na wszelki wypadek. Mam tutaj na myśli brak zgodności w ocenie efektów pomiędzy nami, a wykonawcą.